ارزیابی آموزش‌های مبتنی بر یادسپار در اداره بیماران دچار مسمومیت

زمینه و هدف: امروزه، آموزش پزشکی با پیچیدگی‌های زیادی از جمله افزایش بالقوه حجم اطلاعات در محیط‌های آموزش نظری و بالینی همراه است که نیازمند اتخاذ راهکارهای جدید برای به خاطر سپردن مطالب با استفاده از روش‌های آموزشی مناسب می‌باشد. مطالعه حاضر، با هدف بررسی تأثیر آموزش‌های مبتنی بر یادسپار در بین کارورزان پزشکی بخش اورژانس انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در آن با روش نمونه‌گیری متوالی در یک بازه زمانی 24 ماهه، 120 نفر از کارورزان بخش اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) با استفاده از یک پرسش‌نامه خودایفا (78/0 = Cronbach¢s alpha) در دو نوبت (ابتدای دوره دو ماهه بخش و انتهای دوره)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه مداخله (60 نفر) علاوه بر آموزش‌های معمول و استاندارد بخش، به کمک کلاس حضوری و اسلایدهای آموزشی، تحت مداخله آموزش تئوری مبتنی بر یادسپار قرار گرفتند که شامل انواع تکنیک‌های یادسپاری (سری نام، شعر رمزی و کلید واژه) و با موضوع اداره بیماران دچار مسمومیت بود. این کار برای گروه شاهد انجام نشد. در پایان دوره آموزشی بخش اورژانس، پرسش‌نامه دوباره به کارورزان تحویل داده شد و امتیازات قبل و بعد از دوره به تفکیک دو گروه مقایسه گردید. یافته‌ها: تفاوت میانگین نمرات دو نوبت آزمون در دو گروه از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0 > P). در گروه مداخله، تفاوت نمره نوبت اول با نوبت دوم، ‏95/3 ± 53/4 ‏‏به دست آمد که قدری کمتر از گروه شاهد (26/3 ± 73/6‏) بود (002/0 > P). نتیجه‌گیری: انجام آموزش‌های مبتنی بر یادسپار برای کارورزان بخش اورژانس، تأثیری در بهبود آگاهی آن‌ها در اداره بیماران مسموم نداشت، اما شواهدی مبنی بر مفید بودن این روش در برخی حوزه‌های آموزشی پزشکی وجود دارد. اگرچه بیشتر شواهد موجود بیانگر تأثیر مثبت این روش در آموزش پزشکی می‌باشد، اما در پژوهش‌های محدودی بی‌تأثیر بودن این روش آموزشی نیز مطرح شده است. بنابراین، لازم است پژوهش‌هایی در مورد تأثیر آموزش‌های مبتنی بر یادسپار در مورد موضوعات مختلف در آموزش پزشکی طراحی و انجام شود تا بعد از اطمینان از مفید بودن آن‌ها، مورد استفاده قرار گیرد.